Noworodki są już istotami społecznymi. Te małe dzieci już preferują i interesują się twarzami innych ludzi. Potrafią już nawet reagować na głosy. Dziecko naśladuje proste wyrazy twarzy i gesty, takie jak otwieranie ust. Przez pierwsze 3 miesiące dziecko znajduje się w fazie symbiozy.
Fuzja
Faza symbiotyczna: w tej fazie dziecko jest związane z rodzicami, a często szczególnie z matką. Dziecko szczególnie chce przytulać się do matki i ojca. Ma na to silną potrzebę. Dziecko chce czuć ciepło i bezpieczeństwo przez cały czas. Naukowcy twierdzą, że dziecko tworzy jednostkę uczuciową z matką i ojcem. Dziecko chce być zaspokajane zmysłowo i na przykład jeść, kiedy chce jeść, siusiać i wypróżniać się, kiedy chce siusiać i wypróżniać się. Ta faza jest bardzo ważna, ponieważ dziecko chce czuć ciepło i bezpieczeństwo, ale nie potrafi jeszcze odróżnić siebie od innych. Tak więc to bezpieczeństwo i ciepło jest tym, czego dziecko chce od rodziców. Ta faza kładzie podwaliny pod poczucie bezpieczeństwa w stosunku do siebie i innych. Dziecko stawia pierwsze kroki na tak zwanym etapie sensomotorycznym. Dziecko doświadcza świata poruszając się i używając swoich zmysłów. Życie dziecka na tym etapie obraca się głównie wokół niego samego. Proste odruchy, takie jak ssanie, są kluczowe w pierwszym miesiącu życia. Normalna faza symbiozy trwa do około piątego miesiąca życia. W ciągu pierwszych kilku miesięcy dziecko nie potrafi odróżnić siebie od świata zewnętrznego. W związku z tym dziecko nie może odróżnić siebie od matki (i ojca). W pierwszym etapie dziecko powoli zaczyna nabierać jasności, że istnieje różnica między nim a światem poza bezpiecznym kokonem jego samego i jego matki/ojca. Ale matka (i ojciec) pozostają punktem centralnym i bezpiecznym punktem odniesienia, aby zacząć się nieco bardziej orientować.
Kamienie milowe w pierwszym miesiącu
W pierwszym miesiącu dziecko rośnie od 2,5 do 3 centymetrów. Na początku dziecko traci trochę na wadze po urodzeniu; jest to normalne, a po około 2 tygodniach dziecko wraca do swojej wagi urodzeniowej. W pierwszym miesiącu dziecko zwykle przybiera na wadze około 1,5 kilograma. Tak więc dziecko bardzo rośnie. Dziecko nie ma jeszcze dużej siły w szyi. Rączki i nóżki nadal poruszają się nieco niepewnie. Dziecko wykazuje odruch ssania, na przykład po włożeniu palca do ust. Śpi około 16 godzin na dobę. Dziecko nie widzi jeszcze zbyt wiele, jedynie rzeczy znajdujące się w odległości około 20-30 cm. W ciągu dwóch tygodni pozostały kikut pępowiny odpada. Dziecko lubi twarze i lubi wpatrywać się w rodziców przez długi czas. Dzieci lubią również słyszeć głosy rodziców (tak jak słyszały je w łonie matki).
Czy mogę ufać światu?
Według psychologa Erika Ericksona, pierwsze dwa lata kładą podwaliny pod podstawowe zaufanie do życia, innych i świata. Kiedy rodzice są w stanie właściwie zaspokoić potrzeby dziecka, zyskuje ono solidne podstawy. Dziecko zyskuje silne poczucie zaufania do innych, ale także do samego siebie. Dziecko w dużym stopniu polega na rodzicach, aby być pielęgnowanym i uspokajanym. Podstawą poczucia pewności siebie jest ciepło, regularność oraz duża dawka miłości i czułości. Jeśli rodzice nie są w stanie w wystarczającym stopniu stworzyć solidnego i bezpiecznego środowiska, rozwój dziecka jest zagrożony. Dzieci stają się sfrustrowane lub wycofują się. I nie będąc w stanie tego wyrazić słowami, rozwijają brak pewności siebie. Jeśli rodzice nie są w stanie w wystarczającym stopniu zapewnić podstawowego zaufania, kładzie się podwaliny pod to, by dziecko czuło, że świat jest nieprzewidywalny, a nawet niebezpieczny. Należy dodać, że jeśli czasami potrzeby dziecka nie są zaspokajane, a środowisko nie jest całkowicie bezpieczne, nie stanowi to oczywiście problemu. To również przygotowuje dzieci do świata, który nie zawsze jest bezpieczny.